Wielki Post 2014 - List Abp
Nie bądźmy wyłącznie „konsumentami” Bożego przebaczenia!
Słowo Metropolity Katowickiego na I Niedzielę Wielkiego Postu (9 marca 2014 r.)
„Pozdrawiam każdego z was i Kościoły partykularne, które Pan powierzył waszemu ojcowskiemu kierownictwu. Dziękuję (…) za zapewnienie mnie, że Kościół
w Polsce modli się za mnie i za moją posługę” – napisał papież Franciszek w liście przekazanym biskupom z Polski na zakończenie wizyty ad limina apostolorum.
Przyjmijcie te słowa, Drodzy Diecezjanie, na początku Wielkiego Postu,
który ma nas prowadzić do pełniejszego zrozumienia tajemnicy Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawiciela Człowieka. Przyjmijcie również serdeczne „Bóg zapłać”
za modlitwę i duchowe wsparcie, jakie towarzyszyło nam w dniach wizyty w Stolicy Apostolskiej.
Nasze spotkania z Ojcem Świętym Franciszkiem były serdeczne i braterskie. Spotkaliśmy w Rzymie człowieka wiary mocnej jak wiara Świętego Piotra!
Przy grobach apostołów Piotra i Pawła – oraz błogosławionych papieży Jana XXIII
i Jana Pawła II – odprawiłem Msze Święte za was, za całą rodzinę wiernych naszej archidiecezji.
Bracia i Siostry!
1. W trwającym roku duszpasterskim słowem i życiem staramy się wyznawać: Wierzę w Syna Bożego! A wiara prowadzi do świadectwa. Siłę naszego świadectwa zauważył z perspektywy Stolicy Apostolskiej papież Franciszek. Powiedział biskupom, że „Kościół w Polsce ma ogromny potencjał wiary, modlitwy, miłosierdzia i praktyki chrześcijańskiej”. Z naciskiem prosił, abyśmy zachęcali wiernych
do zanurzania się w bezmiar Bożego Miłosierdzia przez korzystanie z sakramentu pokuty i pojednania. Ojciec Święty dodał też jednak, iż dostrzega w naszym kraju pewne symptomy osłabienia w różnych aspektach życia chrześcijańskiego. Ta sytuacja wymaga „rozeznania, poszukiwania przyczyn i sposobów zmierzenia się z nowymi wyzwaniami, takimi jak np. idea niczym nieskrępowanej wolności, tolerancja wroga lub nieufna względem prawdy, czy niezadowolenie ze sprzeciwu Kościoła wobec panującego relatywizmu”.
Zjawiska te znamy z osobistego doświadczenia, wszak wszyscy jesteśmy aktorami na scenie życia społecznego. W naszej archidiecezji fakt ten zdiagnozowali członkowie Parafialnych Zespołów Synodalnych. Dotyczy to przede wszystkim podstawowej komórki życia społecznego, jaką jest rodzina.
Bracia i Siostry!
W przeżywanie tegorocznego Wielkiego Postu pragniemy wpisać modlitwę
za każdą rodzinę naszej archidiecezji, ponieważ relacje rodzinne budują przestrzeń,
w której człowiek uczy się współżycia w różnorodności i przynależności do innych.
W trwającym w naszej metropolii Roku Rodziny pragniemy, aby wszystkie rodziny były miłością wielkie, by były miejscem, gdzie rodzice przekazują dzieciom wiarę (por. Ewangelii Gaudium, 66).
W liście pasterskim na rozpoczęcie Metropolitalnego Roku Rodziny – wspólnie
z biskupami diecezji gliwickiej i opolskiej – napisaliśmy: „otoczmy troską nasze rodziny (…). Niech jej wyrazem będzie rodzinna modlitwa i szczery, rodzinny dialog
o kondycji rodziny, o tym, co w niej dobre i szlachetne. Miejmy też odwagę mówić
o słabościach i brakach, aby jeszcze lepiej budować własne wspólnoty rodzinne,
aby je umacniać, aby były przestrzenią miłości, prawdy, pokoju, przebaczenia
i bezpieczeństwa”.
Realizacji tego wskazania sprzyja okres Wielkiego Postu: czas gorętszej modlitwy, pokuty, abstynencji, trzeźwości, intensywnej pracy nad zachowaniem czystości i wierności. Czas porządkowania sumienia i serca. Z serca bowiem – jak nas pouczył Zbawiciel – pochodzą „złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne, kradzieże, fałszywe świadectwa, przekleństwa. To właśnie czyni człowieka nieczystym”
(Mt 15,19-20).
Wiedząc to, nie możemy przyzwyczajać się do zła w nas samych i wokół siebie! Bywa bowiem, że milczenie bliskich staje się przyzwoleniem, a brak działania zgodą na nieprawość. Jakoś „przyzwyczajamy się do życia w społeczeństwie, które twierdzi, że może obyć się bez Boga, w którym rodzice nie uczą już dzieci modlitwy i tego, jak się przeżegnać” (Franciszek, Katecheza środowa, 5 marca 2014 r.).
Bracia i Siostry!
2. Punktem, w którym zaczyna się nawrócenie, jest spotkanie z Miłosierdziem Boga. Dochodzi do niego w sakramencie pokuty i pojednania. W nim Bóg Ojciec zdejmuje z nas ciężar zła i niewierności, którego nie jesteśmy w stanie sami unieść. Słowa pojednania wypowiadane przez kapłana w imieniu Jezusa: „odpuszczam tobie grzechy – idź w pokoju”, wnoszą w serce ukojenie i wewnętrzną radość. Przy tej okazji dziękuję moim Braciom w Chrystusowym Kapłaństwie za ofiarne posługiwanie
w konfesjonale. W sakramencie pokuty łaska Boża odbudowuje w nas duchowe piękno i uzdalnia do tego, byśmy szli w przyszłość z nadzieją silniejszą od śmierci. Bóg jest większy od wszelkich pokus, o czym przekonują nas słowa Jezus z dzisiejszej Ewangelii: „Idź precz, szatanie! Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz” (Mt 4,10).
Zadaniem nawróconych i nawracających się jest głoszenie radości Ewangelii, która mówi, że „popełnione zło może zostać wybaczone, że Bóg jest większy
od naszego grzechu i kocha nas za darmo i zawsze, że zostaliśmy stworzeni dla komunii i dla życia wiecznego. Bóg wzywa nas, byśmy byli radosnymi głosicielami tej nowiny o miłosierdziu i nadziei!” (Papież Franciszek, Orędzie na Wielki Post 2014). Otrzymane przebaczenie zobowiązuje do hojności w przebaczaniu innym, ponieważ nikt z nas nie powinien być wyłącznie konsumentem Bożego miłosierdzia. Przypomina nam o tym prośba z Modlitwy Pańskiej, którą często wypowiadamy: „I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”.
Na początku Wielkiego Postu odnówmy wolę naśladowania miłosierdzia Boga poprzez wzajemne pojednanie w rodzinie, między małżonkami, między rodzicami
i dziećmi. Każdy rodzinny kryzys jest dowodem na istnienie grzechu, ale – dla wierzącego w moc Bożego Miłosierdzia – sytuacja kryzysowa może zostać przezwyciężona dzięki sakramentalnej łasce małżeństwa i spowiedzi świętej.
Uzdrowieniu relacji osobowych sprzyja parafialne i archidiecezjalne poradnictwo małżeńskie, oferujące fachową pomoc w przywróceniu dialogu
i porozumienia w rodzinie. Do dalszego, konkretnego działania w tym zakresie mobilizują nas słowa papieża Franciszka: „Niech wspólnoty kościelne będą miejscami słuchania, dialogu, pocieszenia i wsparcia dla małżonków na ich wspólnej drodze
i w ich misji wychowawczej”. Jesteśmy również wdzięczni władzom samorządowym za to, że małżonkowie i rodzice mogą liczyć na pomoc i wsparcie w Ośrodkach Pomocy Rodzinie.
Bracia i Siostry!
3. Wspólnota Kościoła pamięta również o małżonkach, którzy podjęli decyzję
o rozwodzie lub separacji. Dotkniętym rozpadem związku małżeńskiego pragnę dziś powiedzieć: drodzy Bracia i Siostry, nie jesteście pozbawieni Bożego miłosierdzia, nie jesteście wykluczeni z Kościoła! Modlimy się za was i zapraszamy do uczestniczenia w życiu ruchów i grup parafialnych. Drzwi Kościoła są dla was zawsze otwarte.
Zaś uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii umożliwi wam słuchanie Słowa Bożego oraz umocni waszą więź ze wspólnotą wierzących.
W modlitwie i duchowym wsparciu jednoczymy się też z tymi osobami, które są wprawdzie opuszczone przez współmałżonka, ale heroicznie trwają w wierności przysiędze złożonej przed Bogiem w dniu ślubu: „nie opuszczę Cię aż do śmierci”.
Drodzy Diecezjanie!
W tym roku Wielki Post przygotuje nas bezpośrednio do uroczystości kanonizacji bł. Jana Pawła II. Nasz wielki Rodak mówił do rodzin: „Wołam do was, bracia i siostry, byście rozpalali na nowo Boży charyzmat małżonków i rodziców,
jaki jest w was przez sakrament małżeństwa. Tylko w oparciu o łaskę tego sakramentu możliwe jest pełne przebaczenie, pojednanie i podjęcie na nowo wspólnej drogi.
Przez nią odnawia się i ożywia ludzka miłość oraz tożsamość i prawdziwość ludzkich przyrzeczeń”. Te piękne słowa Papieża Rodzin – jak nazywamy Jana Pawła II – dedykujemy nie tylko małżeństwom i rodzinom, ale również tym osobom, które tworzą związki nieformalne, bez trwałych zobowiązań wobec siebie, społeczeństwa
i Kościoła. Serdecznie, ale i stanowczo prosimy: nie lekceważcie Bożego prawa, zaproście Jezusa do Waszego związku, bo On odnawia i ożywia ludzką miłość,
a ludzkie przyrzeczenia uwierzytelnia.
Na wszystkie dni Wielkiego Postu – a zwłaszcza na czas dobrego przygotowania do szczerej spowiedzi świętej oraz umacniania relacji małżeńskich
i rodzinnych – udzielam wam Bożego błogosławieństwa: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
† Wiktor Skworc
ARCYBISKUP METROPOLITA
KATOWICKI
VA I – 7406/14
Katowice, 2014-03-06
